Voor alle vrouwen en mannen in de wereld (geschreven op internationale vrouwendag 2017)
Met als muziektip: het Islamo-Christian Ave Maria van Tania Kassis live at L'Olympia Terwijl ik de kamer van onze dochter binnenloop valt mijn oog op een nieuwe collage op haar spiegel. Ze heeft twee kaarten van moeder Maria, een foto van haarzelf en een zwart-wit foto van ons beiden in de rand van de spiegel geschoven. De foto van ons beiden heb ik nog niet eerder gezien. Het beeld ontroert mij. Het is een foto waar de wederzijdse liefde tussen moeder en dochter en dochter en moeder tot in het kleinste detail voelbaar is. Zoals het al was vanaf het begin dat zij geboren is. Binnenkort doet ze examen en gaat ze een jaar op (wereld)reis. Ze is een feministe ‘nieuwe stijl’ ; dat wil zeggen dat ze opkomt voor vrouwenrechten, maar dan wel samen met de mannen. In gelijkwaardigheid. Dit zijn trouwens mijn woorden, ze heeft er een wat genuanceerder en niet mis te verstaan beeld van. Ze zet zich via het Anne Frankhuis in voor mensenrechten en wil zich in het buitenland richten op meisjesrechten. In eerste instantie in Nepal, hoewel haar pijlen gericht zijn op India. Andere vrouwen vragen wel eens aan mij of ik dat niet moeilijk vind. Eng vind dat ze zo de wijde wereld intrekt. Vanuit de grond van mijn hart kan ik zeggen dat het niet zo is. Ik heb een diep geworteld vertrouwen in haar. Het pad dat zij bewandelt is zo’n natuurlijke weg, in verbinding met haar hart, dat ik het alleen maar kan omarmen, stimuleren en bedding kan geven. Het is hoopgevend; deze nieuwe generatie jonge vrouwen. Ze zijn vroegwijs, creatief, getalenteerd, doorzien het spel in ‘the Matrix’ en laten zich niet van de wijs brengen. Ze luisteren naar het gefluister van hun hart, ook al is er nog zoveel verstoring en afleiding. Ook al is het niet even makkelijk in onze hoofdgedreven wereld. Ze houden contact met de diepste bron; hun goddelijke vonk; hun spirit. Dat is wat wij als moeders kunnen koesteren, doorgeven, zodat zij het ook weer door kunnen geven aan hun kinderen. Het is een recht van alle vrouwen en mannen (!) om in verbinding met deze goddelijke vonk te zijn. Zodat we ons weer herinneren hoe het was; het paradijs op aarde, in verbinding met de hemel, waarin het mannelijke en het vrouwelijke in balans was. Heel anders dan de situatie nu. Onze aarde schreeuwt om heling en dat is een spiegel van onze eigen persoonlijke situatie. De verhouding man-vrouw is ernstig verstoord geraakt met alle gevolgen van dien. Als je inziet dat onze huidige problemen voortkomen uit een ernstig gebrek aan connectie met onze oorsprong, kun je ook zien dat de oplossingen op een heel ander niveau liggen. Als wij ons weer herinneren, als wij in staat zijn het scheppende mannelijk vuur en het levengevende vrouwelijke water weer met elkaar in balans te laten zijn, dan vindt heling op ongelooflijk veel niveau’s plaats. In het voltrekken van dit alchemistisch proces hebben wij –mannen en vrouwen- elkaar hard nodig. Gelukkig krijgen we daarbij hulp. De Grote Moeder keert weer terug in ons bewustzijn. De Grote Moeder die in verschillende spirituele tradities vele namen heeft; Isis, Maria, Sophia, Ana, White Calf Buffalo Woman, Cybele, Venus….Met haar ‘source of life’ energie zijn we in staat om onszelf en daarmee onze aarde weer nieuw leven in te blazen, te herscheppen. Na een intensief, roller-coaster, lerend pad van vallen en opstaan, omdat ik voelde dat er iets ‘niet klopte’ en ondanks mijn maatschappelijk succes zo echt niet verder kon, kan ik dit alles weer herinneren, voelen, ervaren. Ik ben op reis gegaan. In mijzelf en letterlijk door de wereld.
Waar het toe geleid heeft is dat ik de diepe verbinding met de Grote Moeder weer heb ervaren. Zij is deel van mij en ik ben deel van haar. Zij balanceert donker en licht. De verbinding met haar brengt mij zeker in die dieptes van de put, van de schaduw. Tegelijkertijd brengt ze ook creatieve, helende gaven met zich mee die ik niet voor mogelijk had gehouden. Ik heb geen zin weer terug te stappen in the matrix. Hoe gewaardeerd ook om mijn creativiteit, energie en enthousiasme, het houdt mij klein. ‘In the box’. Mijn hoogste potentieel is door de aangeraakt en ik heb het in deze tijden van nood in te zetten en het openlijk te benoemen, ook al heb ik nog geen idee wat de vorm zal zijn. Terwijl ik – in stilte- deze ochtend, op internationale vrouwendag alle verstoringen in onze wereld en het leed van alle vrouwen en mannen diep van binnen voel, vraag ik wie er in deze momenten altijd bij mij is. Ik trek een kaart uit een gloednieuwe Godinnenkaartenset. Het is Maria. Ave Maria. Onze dochter wist het al. Zij is al lang niet meer ‘in the box’. Dat is echte hoop en troost. Met oneindig veel Liefde.